تحليل سه بعدي پايداري و تأثير متقابل حفاري تونل هاي دوقلوي مترو اصفهان (قطعه جنوبي ) بر ميزان نشست سطح زمين و مقايسه با داده هاي ابزار دقيق

با توجه به گسترش روزافزون شهرها و از طرف ديگر بالا رفتن جمعيت، مشكلات ترافيكي شهرها روز به روز افزايش پيدا مي كند . بنابراين براي فرار از ترافيك شهرها ساخت سازه هاي زيرزميني به خصوص در كلان شهرها گريز ناپذير مي باشد . مقاله حاضر تحقيقي بر روي تونل هاي دوقلوي مترو اصفهان است . اين تونل ها در قسمتي از مسير ( حد فاصل ترمينال كاوه تا رودخانه زاينده رود ) در خاك و در قسمت ديگر به طرف كوه صفه اصفهان در سنگ حفر مي شوند . در تحقيق حاضر سعي شده است ت ا با روش عددي المانهاي محدود ( FEM )با استفاده از نرم افزارPlaxis-3DTunnel(7.2) فرآيند ساخت تونل هاي دوقلو در قسمت سنگي مسير كه به صورت تأخيري نسبت به يكديگر حفر مي شوند بررسي شود . نتايج تحليلها نشان مي دهد كه ثابت شدن تغييرات نشست در دو طرف نمودارها در فاصله اي برابر با 4.8D نسبت به خط مركزي دو تونل مي باشد . همچنين فاصله مكاني تأخبربهينه بين حفاري دو تونل برابر با 3.2D به دست آمده است . مقايسه نتايج حاصل از ابزاربندي ( ابزار نشست سنج ) با روش عددي، همگرايي نسبتاً خوب دو روش را تأييد مي كند .

كلمات كليدي:

روش هاي عددي، نشست سطحي، تونل هاي دوقلو و تأخير بين جبهه كارها