بررسی تاثیر برخورد در پاسخ لرزهاي سازههاي جداسازي شده

خلاصه
جداسازي لرزه اي بعنوان یک رویکرد خلاقانه در کاهش آسیب لرزه اي در سالهاي اخیر، استفاده از آن گسترش چشمگیري یافته است. در ساختمانهاي جداسازي شده، سازه تغییرمکانهاي بزرگی را در زلزله هاي قوي و علی الخصوص در آنهایی که داراي پالس هاي بلند می باشند تجربه میکند. بدلیل سختی افقی پایین سیستمهاي جداسازي این تغییرشکلها عمدتاً در تراز جداسازي متمرکز بوده و روسازه تقریباً بصورت صلب فراهم شده در تراز جداسازي، براي تغییرمکان سازه، در (Gap) تغییرمکان میدهد. با اینحال در بعضی از کارهاي جداسازي لرزه اي، فاصله افقی زمان رویداد زلزله کفایت نمی کند. لذا این احتمال وجود دارد که سازه جداسازي شده در طی یک زلزله ، به سازه مجاور یا دیواره تراز جداسازي برخورد نماید. در این مقاله با مطالعه و جمع بندي مقالات انجام شده در این زمینه تاثیرات اندازه درز لرزهاي، زمان تناوب سیستم جداسازي، سختی روسازه و میرایی بر پاسخ لرزهاي سازهي جداسازي شده در حالت برخورد و بدون برخورد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسیها نشان می دهد که پاسخ شتاب روسازه، در صورت برخورد با سازه مجاور افزایش چشمگیري را نشان میدهد. این افزایش براي سازه با زمان تناوب بالاتر،بیشتر است. افزایش میرایی نیز تغییرمکان تراز پایه و همچنین سرعت برخورد را کاهش میدهد. همچنین تاثیر بکارگیري قطعات در تراز جداسازي به منظور کاهش شدت برخورد و در نتیجه کاهش پاسخ سازه مورد مطالعه قرار گرفته است که نتایج (bumper) لاستیکی بررسی حاکی از آنست که با بکارگیري این وسایل کاهنده برخورد عملکرد سیستم هاي جداسازي در صورت وقوع برخورد بهبود مییابد.

کلمات کلیدي:

جداسازي لرزهاي، برخورد، زلزله، درز لرزهاي، میرایی

نویسندگان :

امید فتاحی ، اکبر مخدومی

دومین کنفرانس ملی سازه - زلزله - ژئوتکنیک (1391)