معماري پایدار

خلاصه
در معماري معاصر، با توجه به رشد روز افزون ساخت و ساز، توجه به معیارهاي زیست اقلیمی و پایداري، اهمیت بسیار پیدا کرده است و در این باب، مقالات و کتب پرشماري به انتشار رسیده است. انسان اکنون از لحاظ صرفه جویی در انرژي، در موقعیتی قرار دارد که هیچ گاه تا بدین حد بحرانی نبوده است. براي اجراي استانداردها و معیارهاي صرفه جویی در انرژي، تعیین میزان و کنترل دقیق مصرف انرژي در ساختمان، امري حیاتی است. پدیده ي گرم شدن کره ي زمین و مشکل آلودگی بی رویه ي محیط زیست، از مسایل بزرگ بشر در سراسر دنیا محسوب می شود و در این میان، نقش بخش ساختمان اعم از کاربري هاي مختلف آن، در بروز این مشکلات و تسریع روند آن، بسیار چشمگیر می باشد. این امر، معماران و دست اندرکاران بخش ساخت و ساز را به چاره اندیشی و یافتن راه حل هایی براي کاهش این مشکلات و گام برداشتن به سوي توسعه ي پایدار، مجبور کرده است. این نوشتار بر آن است تا با روش مطالعات کتابخانه اي، معیارهایی را که براي دستیابی به یک معماري پایدار نیاز است-مانندنحوه ي برخورد آن با مقوله ي طراحی، نوع مصالح و شیوه هاي دستیابی به آن، حفاظت از انرژي، بازیافت و ...- تبیین نماید و علاوه بر آن، به بررسی ویژگی هایی مانند تاثیر محیط و بستر و همچنین طبیعت، در طراحی پایدار براي رسیدن به هدف که همانا دستیابی به توسعه ي پایدار، حفظ زمین و منابع انرژي آن است، بپردازد. معماري پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایداراست، یکی از جریان هاي مهم معاصر است که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. در معماري پایدار، ساختمان ها به گونه اي طراحی می گردند، که بخش اعظم انرژي مورد نیاز آن ها، از منابع قابل تجدید و پاك تامین گردد. این ساختمان ها، میزان وابستگی شان به انرژي حاصل از سوخت هاي فسیلی و منابع غیر قابل تجدید، حداقل می باشد.

کلمات کلیدي:

معماري پایدار، طبیعت، اقلیم، انرژي، بستر

نویسندگان :

صدف سبک رو فومنی ، مریم قربانی ، سید امین سیدین

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)