معرفی و بررسی جداساز هاي لرزه اي

خلاصه
در سالهاي اخیر استفاده از مفاهیم انرژي در طراحی مقاوم لرزهاي رایج شده است و دانشمندان مقدار انرژي ورودي را به عنوان یک پارامتر قابل اعتماد براي تعریف پتانسیل خسارت یکسان زمینلرزه بیان کردهاند براي آنکه تمام انرژي موجهاي حاصل از زلزله به سازه انتقال نیابد از روشهاي متعددي میتوان استفاده کرد،که عمل مجزاسازي پایه و شالوده به عنوان یک تکنیک طراحی روبهرشد و بکار رفته در ساختمانها و پلهاي مناطق زلزلهخیز شناخته شده است. جداسازي لرزهاي یک روش طراحی مقاوم است که به جاي افزایش ظرفیت لرزهاي سازه، بر مبناي مفهوم کاهش نیاز لرزهاي قرار دارد. جداسازي لرزهاي یک روش ساده سازهاي براي کاهش یا حذف پتانسیل خسارت زمین لرزه می باشد و در عین حال یک روش طراحی مقاوم محسوب می گردد که به جاي افزایش ظرفیت لرزهاي سازه، بر مبناي مفهوم کاهش نیاز لرزهاي پایه ریزي شده است. این فناوري را می توان براي کنترل و کاهش خطرپذیري در سازهها و تأسیسات مهم حیاتی که در هنگام وقوع زلزله باید بدون وقفه عملکرد مطلوبی داشته باشند مورد استفاده قرار داد. در این مقاله با معرفی چند جداساز لرزه اي و مدلسازي انجام شده به بررسی اثر جداسازهاي لرزه اي در پی پرداخته شده است و درانتها پس از تجزیه وتحلیل مشخص گردید، استفاده از جداسازهاي لرزه اي اثراتی همچون، کاهش تغییر مکان هاي نسبی طبقات وکاهش خسارات سازه اي و غیر سازه اي را به همراه خواهد داشت. در این روش هدف اصلی، جلوگیري از انتقال مستقیم نیروي زلزله از پی به سازه است. نتایج فوق به علت تغییر بعضی از خواص دینامیکی سازه، یعنی افزایش پریود و میرایی آن بدست میآید، چرا که با افزایش پریود سازه، شتاب سازه در اثر حرکات زمین کاهش یافته و تغییر شکلها به طور محسوسی افت پیدا میکند. 

کلمات کلیدي:

زلزله، میراگر، سیستم هاي جداساز، دینامیک سازه

نویسندگان :

آلاله شاکري ، محمد برارپور

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)