بررسی تغییرات پارامترهاي مؤثر بر روش دوخت به پشت با استفاده از مدل سازي عددي دو بعدي و طرح بهینه آنها

خلاصه
باتوجه به توسعه شهرنشینی و محدودیت ابعاد زمین در طرح جامع شهري و لزوم استفاده از فضاهاي زیرزمینی، گودبرداري در مناطق شهري اهمیتبسزائی یافته است. محدودیت ابعاد زمین درمناطق شهري مهندسان را ناگزیر از انجام خاکبرداري با جداره هاي قائم و یا نزدیک به قائم ساخته است. بر این اساس تأمین پایداري این گودبرداري ها بخصوص با توجه به بار اعمالی ناشی از سازه هاي مجاور، مهندسان عمران را با چالش استفاده از سازه نگهبان مواجه ساخته است. یکی از روش هایی که امروزه براي گودبرداري هاي شهري به خصوص گودبرداري هاي عمیق در مناطق Plaxis 2D شهري متداول است روش دوخت به پشت می باشد.در این مقاله ابتدا یک گودبرداري به روش دوخت به پشت به وسیله نرم افزار مدل سازي شده است و سپس مدل ساخته شده توسط داده هاي میدانی کالیبره شده و پس از صحت سنجی نتایج حاصل از مدل سازي دو بعدي، اثر طول مهارها ( گیرداري و غیرگیردار)، پارامترهاي مکانیکی خاك ( زاویه اصطکاك داخلی خاك، مدول الاستیسیته خاك) و نیروي پیش تنیدگی مورد بررسی قرار گرفته است. درمدل سازي عددي دو بعدي دیواره (تیرنگهبان) با المان دیوار، طول غیر گیردار مهارها با المان انکر گره به گره ، طول گیرداري مهارها با المان ژئوگرید و خاك توسط مدل خاك سخت شونده شبیه سازي شده است. مراحل کامل گودبرداري شامل خاکبرداري تا عمق مشخص که معمولاً 2 تا 3 متر در نظر گرفته می شود، قراردادن مهارها در چاهک هاي مورد حفر شده در بدنۀ گود و ایجاد نیروي پیش تنیدگی در مهار ها نیز مدل سازي شده است.

کلمات کلیدي:

روش دوخت به پشت، تحلیل اجزاء محدود، پارامترهاي مکانیکی خاك، طول مهارها، نیروي پیش تنیدگی

نویسندگان :

عبدالله تبرئی ، سعید ابریشمی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)