بررسي تزريق پذيري و رابطه آن با نفوذپذيري توده سنگ در ساختگاه سد آغچاي

تزريق، فرآيند راندن و نهشته كردن ماده اي خارجي به درون فضاهاي خالي توده سنگ ميزبان است، به گونه اي كه ويژگي هاي مهندسي سنگ ميزبان براي سازگاري با اهداف كوتاه و بلند مدت مهندسي اصلاح گردد. ساختگاه سد آغ چاي در استان آذربايجان غربي و در 10 كيلومتري غرب شهرستان قره ضياءالدين واقع است. از نظر نفوذپذيري كه مقايسه بين E و D ،C ،B ،A : ساختگاه سد به پنج زون تقسيم بندي شده است كه از نفوذپذيري كم به زياد عبارتند از شاخص نفوذپذيري و ميزان خورند در هر زون به صورت نمودارهاي ميله اي نشان داده شده است. نفوذپذيري در تكيه گاه راست عمدتاً درعمق 50 متري كاهش مي يابد. در بستر رودخانه نيز از عمق حدود 90 متر به پايين به غير از چند قطعه اغلب قطعات، نفوذپذيري پائيني دارند. در تكيه گاه چپ، نفوذپذيري در عمق حدود 75 متري به حداقل مي رسد. اطلاعات به دست آمده از مجموعاً 339 آزمايش نفوذپذيري لوژن، رفتار انبساطي 36 درصد، رفتار خطي 22 درصد، رفتار آب شستگي 21 درصد، رفتار آشفته 16 درصد و رفتار بسته شدن 5 درصد را نشان مي دهند. نتايج نشان مي دهد كه متوسط ميزان جذب سيمان در سنگهاي آهكي 220 كيلوگرم در متر و در سنگ هاي كنگلومرا، سيلتستون و گل سنگ نيز حدود 200 كيلوگرم در متر است كه نشانگر سيمان خوري زياد است.

كلمات كليدي:

نفوذپذيري، تزريق، خورند، آغچاي

نویسندگان :

عارف علي پور (عضو هيئت علمي گروه مهندسي معدن، دانشگاه اروميه)

سجاد چهره قاني (عضو هيئت علمي گروه مهندسي معدن، دانشگاه اروميه)

رسول ابراهيمي ساعتلو ( دانشجوي كارشناسي ارشد استخراج معدن، دانشگاه صنعتي اميركبير)

بهروز دادرسي (دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي معدن، دانشگاه تربيت مدرس)

چهارمين همايش بين المللي مهندسي ژئوتكنيك و مكانيك خاك ايران (1389)