بررسی الگوهای درزه در نواحی گسلی

چکیده 
 نواحی گسلی و بویژه نواحی تخریب گسل، تغییرات گسترده ای از هندسه ها و الگوهای درزه را نشان می دهند. در این مقاله، طبقه بندی جامعی از ناحیه گسلی بر اساس موقعیت شان در اطراف گسل، ساختارهای داخلی و الگوهای درزه ها در داخل هر ناحیه، ارائه شده است. ناحیه گسلی به ناحیه تخریب و ناحیه هسته گسل تقسیم می شود. ناحیه هسته به لای گسلی، بِرِش گسلی و کاتاکلازیت تقسیم بندی می شود. ناحیه تخریب نیز بر اساس موقعیت در اطراف ناحیه گسلی، به نواحی تخریب راسی، اتصالی و دیوار های تقسیم شده است. متعاقباً هر یک از این نواحی نیز بر اساس الگوی درزه ها به بخ شهای کوچکتری تقسیم می شود. در مورد گسل کامل، پهنای ناحیه تخریب از چند ده سانتی متر تا چند کیلومتر تغییر می کند، درحالیکه ناحیه هسته گسلی در ناحی های 0 تا 5 متر متمرکز می شود. رابطه مستقیمی بین مقدار لغزش گسل و پهنای / باریک با پهنای تقریباً 5 نواحی هسته و تخریب وجود دارد. پهنای ناحیه تخریب در دو طرف گسل م یتوانند کاملاً نامتقارن باشند. مطالعات جامعی در خصوص تغییرات چگالی و هندسه درز هها در این مقاله صورت گرفته است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که اولاً به عنوان یک قاعده کلی، چگالی درزه ها، مستقل از جابجایی گسل، در مجاورت گسل بیشینه است و ثانیاً چگالی درزه ها با فاصله از هسته گسل، طی یک روند نمایی، خطی یا نامنظم کاهش می یابد. همچنین درزه هایی که در طول گس لزایی تولید می شوند، زوایای بین 15 تا 42 درجه با صفحه گسل اصلی تشکیل می دهند، درحالیکه درزه هایی که با زاویه بیش از 50 درجه ( متوسط 75 درجه) با گسل قرار می گیرند، درز ههایی هستند که اساساً در واکنش به تنش تکتونیکی منطقه ای تولید می شوند و مستقیما توسط فرآیند گسل زایی تحت تاثیر قرار نمی گیرد.

واژه های کلیدی:

الگوی درز هها، گسل، ناحیه تخریب، چگالی درزه

نویسندگان :

مهدی نوروزی ، رضا کاکایی ، سیدمحمداسماعیل جلالی

پنجمین کنفرانس مکانیک سنگ ایران (1393)