طرّاحی اقلیمی منازل مسکونی گامی مؤثر درجهت رسیدن به معماري پایدار مطالعه موردي : شهر رشت (1976-2003)

خلاصه :
مسکن مکان گذراندن اوقات فراغت و محل تسکین اعضاء خانواده است.پس ازگسترش شهرها و رشدفزاینده جمعیت وتغییرشیوه زندگی جمعی و گزینش زندگی مستقل درجوانان نسبت به گذشته، به فضاهاي مسکونی بیشتري نیازمندیم.افزایش قیمت زمین و مشکلات موجود درزمینه مسکن به تعدادساختمانهاي عمودي چنداشکوبی افزوده ودرعین حال وسعت قابل استفاده ازفضاهاي مسکونی کاهش یافته است.مسائل اقتصادي،منفعت طلبی شخصی وبالابودن ارزش زمین ومسکن طراّحی ناموزون ونامطلوب غیرمنطبق باوضعیت جغرافیایی مناطق راباعث گشته که این امرتأثیرات چندي بر فضاهاي مسکونی ازجمله کاهش سطح مطلوب آسایش توسط ساکنین- افزایش مصرف انرژي و. . .رابرجاي گذاشته است.باتوجه به آمارهاي موجود ایران 9% انرژي دنیارامصرف نموده که 4% آن فقط در بخش ساختمان مصرف میشودوبخش ساختمان با مصرف بیش از 40 % کل انرژي تولید شده درکشوروصرف هزینه اي معادل 30 % ازدرآمدحاصل ازفروش نفت بیشترین میزان مصرف انرژي رابخوداختصاص داده است لذالزوم تغییرسیاستهاي مدیریت انرژي در بخشهاي خانگی شهرها ومعرفی راهکارهاي اساسی نظیرتوجه به عناصراقلیمی در طراّحی منازل مسکونی ، اجراي مقرّرات ملّی ساختمانی و. . .را میطلبد.در استان گیلان وخصوصاً شهر رشت باتوجه به اینکه اکثر روزهاي سال هوا ابري بودوشدیداً باکمبود نور مواجه هستیم و اغلب ماههاي سال بارانی ورطوبت نسبی بالامیباشدساختمانهااکثراًباشرایط مذکورهمساز نیستند.بدین لحاظ دراین تحقیق براساس مشاهدات میدانی و کتابخانه اي وتکمیل پرسشنامه، همچنین استفاده ازمدلهاي سنجش آسایش(بیوکلیماتیک ، لنکستر-کارستن و. . .) روندهمسازي یا ناهمگونی منازل مسکونی شهررشت باشرایط اقلیمی 27 سال گذشته مورد مطالعه قرارگرفته وتعیین راهکارهاي طراّحی مساکن همسازبااقلیم که بیشترین آسایش و حداقل مصرف انرژي رادرجهت رسیدن به معماري پایدارداشته باشد،مد نظرقرارگرفت.روش تحقیق ازنوع توصیفی- تحلیلی برپایه ي استانداردهاي موجودو اُصول معماري وجغرافیایی وعلوم مجاور نظیرریاضیات،آماروروشهاي تجربی بوده ودر نهایت مشخّص گردیدکه ماههاي ژوئن ، جولاي، آگوست،وسپتامبرشرجی ترین ماههاي سال بوده ودرماههاي آوریل، مه، وسپتامبرو اُکتبرآسایش حرارتی برقرار میباشد.

کلمات کلیدي :

عناصراقلیمی - مصرف انرژي – بخش ساختمان

نویسندگان :

سید سعید موسوي

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)