انتخاب روش پایدارسازي ترانشه ورودي خط 2 متروي تبریز براساس روش تحلیل سلسله مراتبی

خلاصه
روشهاي مختلفی براي پایدار سازي ترانشه ها در خاکهاي مختلف وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از برم، تسلیح ترانشه و پایدار حدود 340 متر است. تراز کف تمام شده ترانشه نسبت به TBM سازي با عناصر سازه اي اشاره کرد. ترانشه ورودي متروي تبریز تا پرتال ورودي بوده که دیوارههاي (Open Cut) سطح زمین در بیشترین ارتفاع حدود 14 - متر میباشد. گود برداري و اجراي 7 متر فوقانی به روش ترانشه باز 1اجراء شده و با یک پوشش شاتکریت محافظت میگردد. از عمق 7 تا 14 متري ، حفاري و اجرا به شکل ترانشه با H:2V کناري آن با شیب دیوارهاي قائم و با لحاظ نمودن دو بِرم حدود 6 متري در دو طرف ترانشه انجام میگیرد. عرض ترانشه میانی از 13 متر در شروع آن تا 16 متر در بخش انتهایی متغیر میباشد. بررسی هاي ژئوتکنیکی در محل نشان می دهد که 7 متر ابتدایی، خاك ریز دانه بوده و در ادامه خاك درشت دانه وجود دارد. تراز آب نیز در عمق 8 متري واقع است. جهت انجام تحلیل، مسیر ترانشه به چند قسمت تقسیم شده و هر قسمت جداگانه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت . ابتدا روشهاي مختلف پایدار سازي ترانشه توضیح داده شده و با توجه به شرایط ژئوتکنیکی منطقه سه روش اجراي شمعهاي مناسبترین ، plaxis متقاطع ، میخکوبی و استفاده از دیوار دیافراگمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از انجام تحلیلهاي مختلف با نرم افزار (nailing) روش میخکوبی ، AHP روش پایدار سازي با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی یا انتخاب گردید.

کلمات کلیدي:

متروي خط 2 تبریز،گود برداري، پایدار سازي ترانشه، تحلیل عددي با نرم افزار plaxis

نویسندگان :

کمال الدین عدالت ، هوشنگ کاتبی ، زهرا مردانی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)