کنترل نشست سطحی ناشی از تونلسازي در مناطق شهري با استفاده از بهبود مشخصات زمین

خلاصه
توسعه و گسترش شهر ها از یک سو و نیاز به سیستم هاي حمل و نقل ، جمع آوري فاضلاب و ... از سوي دیگر باعث استفاده هرچه بیشتر از فضاهاي زیرزمینی و تونلها در مناطق شهري شده است.با توجه به اینکه این تونلها و فضاهاي زیرزمینی معمولا در عمق کم و در خاکهاي نسبتا نرم نظیر نهشته هاي آبرفتی، رسها و خاکهاي هوازده احداث می شود. حفاري و اجراي تونل اثرات غیر قابل اجتنابی روي تنشهاي موجود در زمین و شرایط هیدروژئولوژیک دارد، لذا همواره نشستهایی در سطح زمین پدیدار می شود که در صورت قابل توجه بودن اغلب به سازه ها و شریان هاي حیاتی موجود آسیب می رسانند. امروزه براي کنترل نشست هاي سطحی ناشی از تونلسازي روش هاي مختلفی وجود دارد که میتوان از: 1. بهبود شرایط کلی پروژه، 2. بهبود مشخصات زمین، 3. بهسازي سازهاي ساختمان هاي موجود، 4. بهسازي ها و بهبود هاي قابل انجام با روشهاي سنتی و حفاري بخشی فضاهاي زیرزمینی،و 5. بهبودهاي قابل انجام با تونلسازي سپري، نام برد. در نوشتار حاضر انواع روشهاي مورد دوم، یعنی بهبود مشخصات (هیدرولیکی و مکانیکی) زمین که عمدتا انواع روشهاي تزریق( نفوذي، تراکمی، متکافی، جت) و زهکشی و انجماد می باشند، تشریح شده است.

کلمات کلیدي:

نشست سطح زمین، تونلسازي، کنترل نشست، بهسازي مشخصات زمین، تزریق

نویسندگان :

مهدي نیکزاد ، وحید تائبی

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)