بررسی مفهومی معماري پایدار( با تاکید بر الگوي توسعه پایدار ماسوله)

خلاصه:
ساخت سکونتگاه مناسب براي زیست بشر با توجه به گستره و چگونگی امکانات کره خاکی انسان را به تفکر واداشته است. انسان در ادوار کهن و پیش از کشف تکنیک هاي عمل مصالح و اجرا ، از طبیعت و غار به عنوان سرپناهی براي زیستن سود می برده است. با گذشت زمان و گام نهادن در مسیر تکامل با استفاده از اصولی بنیادین و ثابت تا فراگیري علومی نوین در پی خلق آثاري بدیع و تامین نیازهاي جدید و روزافزون خود بوده است. امروزه با افزایش چشمگیر جمعیت و با تمایل به زندگی شهرنشینی مباحث جدید تحت عنوان توسعه پایدار با محوریت مصرف منابع به گونه اي که ضمن پاسخ به نیازهاي خود براي آیندگان نیز باقی گذاریم ، مورد توجه بسیاري از اندیشمندان و محافل علمی قرار گرفته است. به نحوي که باب  به صرف گسترده اي در حیطه معماري و شهرسازي گشوده شده است که با مفهوم پدید آوردن (sustainable Architecture ) معماري پایدار بنا و محیطی بهینه با حداکثر انطباق و بهره جویی از شرایط محیطی و انرژي هاي طبیعی پی گیري می شود. البته پایداري شهري تنها به مقولات زیست محیطی منتهی نمی گردد ، بلکه گامی در جهت رسیدن به پویایی اقتصادي و محیط زیست و عدالت اجتماعی که از ارکان بنیادین توسعه پایدار به شمار می آیند ، می باشند. در این مقاله سعی شده است تا پس از آشنایی با مبداء و منشاء مفهوم پایداري ، تعریف و شناخت کاربرد مفاهیم پایداري در معماري و شهرسازي به بررسی و تحلیل ماسوله به عنوان نمونه اي از شهرهاي سنتی ایران پرداخته و به این نتیجه نایل می شویم که ماسوله به عنوان گونه اي ازمعماري و شهرسازي پایدار محسوب می شود و در گذر زمان توانسته به مسائل محیطی خود پاسخی مناسب دهد. روش تحقیق در این مقاله به دو صورت کتابخانه اي و میدانی خواهد بود و در نهایت تطبیقی اصول شهر پایدار و ماسوله را به عنوان شهري سنتی مقایسه خواهیم نمود و نتیجه خواهیم گرفت که ماسوله می تواند به عنوان یک الگوي مناسب در راستاي رسیدن به طراحی شهري پایدار در ایران مورد توجه قرار گیرد.

کلمات کلیدي:

توسعه پایدار، معماري پایدار، شهر پایدار، ماسوله، معماري سنتی

نویسندگان :

مهدي جعفري ، فاطمه تکاملی ماسوله ، طاهره خیرخواه صادق

اولین کنفرانس ملی عمران و توسعه ایران (1390)